Divine Day : My first interview (11/2/03)

It’d been about a week that I didn’t hear from the recruitment company where I had the interview. I had applied for a market researcher position. Even though it was the same company and position I had before at ACNielsen Thailand, I wasn’t confident as I realised that my English wasn’t good enough compared to the natives.

Initially, I found this job from the job search site. I was excited when I saw the job description as it sounded really similar to what I did. I didn’t wait a sec to send them the introduction letter and the CV. Of course, I didn’t let them know yet that I didn’t have a residency which allowed me to work legally. Surprisingly, I got a call from the recruitment company to have the first interview with them.

I didn’t have to struggle much to pass the interview. The questions were not difficult to answer such as “Tell me about yourself”, “How long have you been in New Zealand?”, “Are you comfortable working with figures?”, “ Why should the company choose you?”, “What account did I work with?” “Tell me about your favourite case” I could get into the second round a week later. That time, I had the interview with people I would work with if I passed the interview. They were nice but I knew I was too panic to talk to them properly. I couldn’t guess what result would turn out but I just hoped for the best...

นี่มันก็ผ่านไปอาทิตย์นึงละ ชั้นก็ยังไม่ได้ยินข่าวจากบริษัทจัดหางานที่เค้าเรียกชั้นไปสัมภาษณ์มา ชั้นไปสมัครงานตำแหน่ง market researcher ที่ชั้นเคยทำมาก่อนสมัยอยู่ที่ ACNielsen ที่เมืองไทย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นบริษัทและตำแหน่งเดียวกันที่ชั้นทำมาก่อน แต่ชั้นก็ไม่มั่นใจเลยว่าจะได้งานเพราะว่าภาษาอังกฤษของชั้น
ก็คงจะสู้คนที่นั่นไม่ได้

เริ่มแรกเดิมที ชั้นเจองานนี้ผ่านทางเว็บหางาน ชั้นตื่นเต้นมากตอนที่ชั้นอ่านเจอ job description เพราะว่ามันตรงกับงานที่ชั้นทำมาเป๊ะๆ ชั้นไม่รอช้าที่จะส่งจดหมายแนะนำตัวและ CV ผ่านทางเว็บไซต์นั้น แน่นอน ชั้นไม่ได้บอกไปหรอกว่าชั้นยังไม่มี residency วีซ่าที่ชั้นสามารถจะหางานทำได้อย่างถูกก.ม. ชั้นก็แค่อยากลองทำอะไรสนุกๆ หาเรื่องตื่นเต้นไปงั้นเอง แต่แล้วสิ่งที่ชั้นไม่อยากเชื่อก็เกิดขึ้น บริษัทจัดหางานก็เรียกชั้นเข้าไปสัมภาษณ์อีกไม่กี่วันต่อมา

การหางานของชั้นครั้งนี้ บริษัทจัดหางานเป็นผู้ลงประกาศ โดยที่พวกเค้าจะช่วยบริษัทตัวจริงคัดเลือกคนก่อนขึ้นเขียง
ด้วยการสัมภาษณ์รอบแรก ความเกร็งของชั้นเลยไม่มี คำถามแต่ละอย่างก็พื้นๆ เช่น ไหนลองเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังซิ มาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว ทำงานกับตัวเลขได้เปล่า คิดว่าตัวเองมีดีอะไรให้บริษัทเลือกไปร่วมงานด้วย เคยทำงานให้กับบริษัทไหนบ้าง เล่าถึงเคสที่ชอบให้ฟังหน่อย ชั้นเล่าให้เค้าฟังเหมือนคุยกับเพื่อน ชั้นเลยผ่านสัมภาษณ์ครั้งนั้นไปสู่การสัมภาษณ์ครั้งที่สองในอาทิตย์ถัดมา คราวนี้ล่ะ ชั้นต้องเข้าสัมภาษณ์กับคนที่ชั้นต้องทำงานด้วย (ถ้าชั้นผ่านสัมภาษณ์) พวกเค้าน่ารักนะ แต่ชั้นชั้นประหม่าและกดดันสุดๆจนทำให้ชั้นพูดติดๆขัดๆ ชั้นเดาไม่ออกเลยล่ะ ว่าชั้นจะผ่านสัมภาษณ์คร้งนี้หรือเปล่า แต่ชั้นก็หวังว่าผลลัพธ์มันจะออกมาดีที่สุด…