Just Another Day : แมวขโมย

อยู่ๆก็มีเรื่องลัดคิวมาลงบลอก...

เมื่อเช้านี้อาโทรมาจากชุมพร ถามไถ่ว่า "เมื่อไหร่จะลงมาเยี่ยมที่ร้านซะทีอ่ะ" ชั้นบอกว่าประมาณกลางเดือน ตอนนี้กำลังรวบรวมพลพรรคทั้งไทยและเทศเตรียมตะลุยใต้ อาโทรมามีเสียงร้อนรนจนเราอดถามไม่ได้ว่า "มีอะไรตื่นเต้นเปล่าอ่ะ" ....มีสิ มีจนชั้นเต้นพราดๆอยากลงใต้ซะพรุ่งนี้เลย

เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนี้อาของชั้นกำลังเปิดร้านอาหารที่ชุมพร ร้านก็ไม่ใหญ่ไม่โต เปิดตัวได้เกือบปีแล้ว ร้านนี้อยู่ห่างจากทำเลทองของตัวเมืองชุมพร แต่เรื่องระยะทางกลับไม่ใช่ปัญหาของธุรกิจของอาชั้นเลย แต่ปัญหาของอาก็คือ เมื่อไม่นานมานี้มีแมวขโมยมันมาอาละวาด

อาเล่าว่าเมื่อวันก่อน เจ้าของร้านขายดีประจำเมืองมาเยี่ยมที่ร้าน เจ้าของร้านคนนี้เคยพยายามขายธุรกิจของเธอให้กับชั้น แต่ด้วยความปลิ้นไปปลิ้นมาของหล่อน ทำให้ชั้นเทกระจาดไม่เซ็นสัญญาซื้อขายซะดื้อๆ จากวันนั้นถึงวันก่อนนี้ หล่อนก็เพิ่งย่างกรายมาดูกิจการอีกที่ที่ชั้นลงทุนไว้ให้กับอา

อาบอกว่าเค้ามาฉอเลาะเอ๊าะแอ๊ะแบบแด๊ะๆของเค้าไปตามประสา อาบอกว่าแอบรำคาญแต่ไม่รู้จะทำไง หล่อนบอกว่าให้อาไปช่วยจัดสวนแบบที่อาทำที่ร้านให้หน่อย อาก็รับปากไป แต่ก็ไม่คิดจะไปทำจริงจัง หลังจากนั้นหล่อนก็ขอสำรวจร้าน สำรวจครัว ทั่วไปหมด

จนกระทั่งวันนึง อาก็ผ่านเข้าไปที่ร้านเค้า สิ่งที่อาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น อาบอกว่าเค้าได้หา option พิเศษในการทำครัวมาทำบ้าง ไอ้เรื่องนี้ก็พอหยวนๆ แหม อุปกรณ์ทำครัวมีอยู่ทั่วโลก ใครมีตังค์ก็หามาติดตั้งได้ แต่ขอโทษร้านอาชั้นก็ยังได้มาถูกกว่า อิอิ แต่นั้นมันก็ยังไม่ได้ทำให้ชั้นเต้นพราดๆหรอก

แต่สิ่งที่ช็อคอาและชั้นก็คือ เมนูเด็ดของอากลับไปแผ่หราอยู่ในเมนูของเค้าอย่างภาคภูมิใจ เมนูที่ว่าก็คือ "สปาเกตตี้ผัดไท" เอาล่ะ ใครมาอ่านอาจจะเถึยงว่า โหย ร้านอื่นก็ทำเยอะแยะ แต่ถ้าที่ชุมพรล่ะก็ ชั้นรับรองว่าไม่มีใครทำแน่

เมื่อโดนจับได้แบบคาหนังคาเขา เจ้าหล่อนถึงกับหัวเราะแหะๆ แล้วก็บอกว่า "แหมๆ ขอขโมยไอเดียมาหน่อยนะ เห็นแล้วมันอยากหม่ำเอง" อาได้ยินถึงกับนิ่งอึ้งไป ไม่รู้จะตอบโต้ยังไง

ชั้นได้ยินตอนแรกก็หัวเราะ บอกไปว่า ยังดีนะว่าเค้ายอมรับ ดีกว่าเอาไปทำหน้าด้านๆแล้วตอแหลไม่รู้ไม่ชี้ แต่จริงๆแล้วชั้นเข้าใจดีเลยล่ะ ว่าอารู้สึกยังไง

ชั้นก็บอกอาไปว่า ชั้นคิดว่าต้องมี "คนไปร่ำลือ" แน่ๆว่าอาหารร้านอาอร่อย ไม่งั้นมันไม่มาถึงที่หรอก คิดดูสิเปิดมาเกือบปีเพิ่งโผล่หน้ามา ชั้นบอกอาต่อไปว่า ถึงเราจะเปิดร้านมาไม่นานเท่าเค้า แต่ด้วยพรสวรรค์ที่ติดตัวมาของอา ชั้นเชื่อว่าอาหารที่อาทำอร่อยกว่าแน่นอน คนที่ชอบของๆอาก็คงไม่ไปชอบของๆเค้า ขอให้อามั่นคงกับจุดยืนของเรา ที่เราต้องทำการค้า ไม่ใช่ไปแข่งกันเด่นดัง เรื่องเด่นดังเป็นเรื่องที่เราจะได้เองโดยไม่ต้อง"พยายาม" ให้มากนัก

ชั้นไม่รู้ว่าสิ่งที่ชั้นพูดมันจะช่วยให้อาเย็นลงมั่งมั้ย แต่ชั้นเองนี่แหละ เต้นเร่าๆอยากจะไปประจันหน้าคู่ปรับเก่าจะแย่ละ หมาตัวนี้ (และอีกสองสามตัว) ขอบุกใต้ไปกัดนังแมวเหม็นให้เหวอะหวะหน่อยเห๊อะ

คุณอ๊อดคะยังจำอวนได้มั้ยคะ?

P.S. English readers, hang in there I'm gonna write one in English soon!
P.S. 2 Decided not to write in English as I couldn't express it in the same feelings LOL